سالن ورزشی بریکن (breckon sport center)
این ورزشگاه از دو گنبد یکپارچه بتنی مشابه ساخته شده است.




این ورزشگاه از دو گنبد یکپارچه بتنی مشابه ساخته شده است.






این ساختمان آموزشی از گنبد های یکپارچه بتنی توسط مهندس معمار رافائل مورئو طراحی شده.


بتن ریزی به روش گانایت
وجود سخت کننده در میان پوسته

این ساختمان (1963:سنت لوئیز،مونتانا،مهندس معمار : هلموت ،اوباتا و کاسابوم ،مهندس سازه : آ الپر )بوسیله یک پوسته شبه هذلولی از بتن مسلح به قطر 160 فوت (49 متر ) محصور شده است و یک فرم زین اسبی معمولی برای برج های خنک کننده دستگاه های اتمی به کار رفته است که به شکل نیم کره با قطری برابر60 فوت (18.3 متر ) می باشد و هدف از طراحی آن فقط محصور کردن افلاک نما نبوده است .
یک راهرو فضا ی اطراف گنبد را احاطه کرده که برای نمایشگاه و سیر کولاسیون به کار می رود .پلکان حلزونی شکلی از اطراف گنبد تا بخش سکوی مشاهده ستارگان در جایی که تلسکوپ ها برای استفاده در شب نصب شده اند ، بالا رفته است .لبه بالایی پوسته تا تراز چشم امتداد یافته است . فضای دیگر نمایشگاه ها و همچنین دفاتر اداری و خدمات پشتیبانی در زیرزمین قرار گرفته اند .
ضخامت متوسط پوسته 3 اینچ ( 75 میلیمتر )است که در بالا وپایین حلقه های کششی برای ایجاد مقاومت در برابر نیروی رانشی بیرونی در این 2 نقطه ضخامت آن افزایش می یابد .حلقه پایینی با 36 عدد زبانه (وتر) پس کشیده تقویت شده است و به عنوان یک تیر حلقوی که دهانه های بین 12 ستون را می پوشاند ، به کار میرود .سطح بیرونی کل پوسته پیرامونی از ترکیب پلاستیک ضد آب است و داخل آن عایق بندی شده و با اندود گچ پوشانده شده است .


![]()

Norfolk SCOPE Arena & Conference Hall—Norfolk, Virginia — Norfolk Scope has the capacity of 85,000
square feet, 12,600 seats for sport events, 13,800 for conventions, and 150-seat restaurant.


این سازه پوسته ای (1935،مادرید ،مهندس معمار ومهندس سازه ،ئی تروجا)یکی از مشهورترین و زیبا ترین نمونه کاربرد پوسته های چتری شبه هذلولی است .وضعیت طره ای آن امکان قرار گرفتن ستونهای تکیه گاهی اصلی در پشت جایگاه را فراهم کرده و دید بصری باز و بدون ستونی از دور برای دیدن مسابقات را ایجاد مینماید.
یک مجموعه 30 عددی از پوسته ها ،که در سه گروه (12،6،12) شکل گرفته اند،به عنوان سایبان جایگاه به کار رفته اند.
یک عضو مخروطی عمودی به دنبال هر چتر،کشش لازم برای ممانعت از کج شدن پوسته به سمت جلو را فراهم می سازد.
ابعاد دهانه پوسته 16.5*65 فوت (5*19.8 متر)، با طره ای برابر 42فوت (12.8 متر ) روی جایگاه و 23 فوت ( 7 متر )در بالای بخش تفرجگاه پشتی می باشد .ضخامت پوسته از 2 اینچ (50 میلیمتر)در لبه های آزاد تا 5.5 اینچ(137 میلیمتر )در تاج طاقها روی تکیه گاه های اصلی متغیر است.
تئوری پوسته ها در سال 1930 برای تحلیل این سازه نا کافی بود . در نتیجه ، یک نمونه اولیه با مقیاس واقعی ساخته شد و مورد آزمایش قرار گرفت تا هنگامی که ریزش کامل پیدا کرده . این آزمایش ثابت کرد این سازه سه برابر قویتر از میزان مورد نیاز برای تحمل شرایط بارگذاری طبیعی می باشد.
این طرح به علت پایداری در چندین بمباران هوایی قابل ستایش میبا شد،در طی جنگ داخلی اسپانیا 26 بار مورد حمله قرار گرفت و ترک های گستر ده ای به علت ارتعاشات انفجارات نزدیک به محل قرار گیری آن بوجود آمد . ولی از نظر سازه ای بی عیب باقی ماند و نیاز به میزان کمی ملات برای تعمر خرابی ها داشت .سر ستونها برای ایجاد حرکت به سبب تغییرات طولی در اثر تغییرات دما در پوسته ها در بالا و پایین باریک گردیده بود و به منظور تامین پایداری جانبی ،تیر های حجیم ستون ها را در نیمه ارتفاع آنها به هم متصل می نمودند (درتراز کف تفرجگاه ).




این پروژه توسط معماران هرزوگ و دمورن طراحی شده است. استادیوم شکل پف کرده خود را در نمای بیرونی از پانلهای بادکردهای به دست آورده است که از ورقهای ETFE ساخته شدهاند. برای ایجاد چنین پانلهایی، هوای خشک با فشار به داخل دو ورق ETFE که از تمام جهات به یکدیگر جوش داده شدهاند، دمیده میشود. در نمای این استادیوم نام شهر باسل توسط ورقهای ETFE که دارای رنگ قرمز ثابتی هستند حک شده است و در سایر قسمتها، نما بصورت نیمه شفاف همانند پرده سینما است که با جلوههایی از طریق پرژکتورها روشن میشوند.


سازه: صفحات بتنی طره شده متکی بر کابل



![]()

سقف شامل 10 دال بتنی پیش تنیده معلق است که بوسیله نورگیرهای سقفی مثلقی شکل از هم جدا می شوند




سازه: سقف متکی بر کابل














در دهه های اخیر روش های نوین طراحی،آنالیز و اجرای سازه های فضاکار در ساخت آثار نوین معماری بالاخص سبک وزن تاثیرات چشمگیری داشته است.آشنایی کامل برخی از معماران با رفتار مکانیکی این سازه ها از یک سو و امکانات محاسباتی فراهم شده در فناوری های مدل سازی کامپیوتری از سوی دیگر دست به دست یکدیگر داده و فرم های بدیعی را خلق نموده است.
بسیاری از چنین محصولات معماری-سازه ای،نتیجه ی آگاهی مهندسین معماری و عمران بر قابلیت های سازه های فضایی و توانایی درک رفتار سازه ای آن ها در انتقال نیروها بوده است. بی شک معماران امروزی برای نیل به ایده های شکلی نوین در طراحی خود می بایست تسلط کافی را بر مفاهیم انتقال نیروها در چنین سازه هایی داشته باشند.
نگارندگان این مقاله پژوهش خویش را در زمینه ی روش های طراحی فرمی سازه های فضاکار شروع کرده اند و بر این تلاش هستند که دسته بندی مناسبی از فرم های چنین سازه هایی را ارائه دهند.امکانات،قابلیت ها،روش های اجرا،مزایا ومحدودیت های هر کدام مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد تا شیوه نامه ای مختصر از انتخاب گزینه های گوناگون سازه های فضایی برای مهندسان فراهم آید.
اثر نورمن فاستر - نوع سازه توسط ستون های عظیم مهار شده توسط سه جفت کابل پیش تنیده(گای)



1- شبکه دو لایه متکی بر ستون
2- شبکه کابل یک لایه
3- شبکه کابل زینی شکل (آنتی کلاسیک)
الف) روش پیش تنیدگی
در این روش ، بتن پیرامون کابل های از قبل تنیده شده قرار می گیرد . با کسب مقاومت گرفتن و گرفتن بتن ، به تدریج کابلهای تنیده شده با بتن درگیر شده و هنگامیکه بتن مقاومت لازم را کسب کرد، کابل ها آزاد می شوند و بدین ترتیب انتقال نیروها به بتن انجام می گیرد. برای ایجاد تنش در کابل ها نیروی قابل توجهی لازم است ، بنابراین پیش کشیدگی اصولا در بتن پیش ساخته مورد استفاده قرار می گیرد که در آن نیروها توسط بست های ثابتی که در دو انتهای بستر پیش کشیدگی قرار دارد و یا توسط قالبهای مخصوص و محکمی در کابلها مهار می شوند.
ب)روش پس کشیدگی
این روش بتن به دور غلاف محتوی کابل های کشیده نشده ریخته می شود در زمانی که بتن به مقاومت کافی رسید کابل ها کشیده شده وتوسط گیره های مخصوص قفل میشوند در این سیستم تمام نیروی کابل ها مستقیما به بتن منتقل می شوند واز آنجایی که هیچ تنشی به قالب اعمال نمی شود استفاده از هر نوع قالب عادی ممکن می باشد .
فرودگاه سوندیکا دارای ساختار فولاد و بتن است به علت داشتن شکل کبوتری که در حال شروع به پرواز است به نام کبوتر شهرت پیدا کرده است .
این بنا بر روی زمینهای پر تپه ی سرسبز “تکسوریهری” در نزدیکی بیلبائو قرار دارد.
پوسته ی آلومینیومی ترمینال مرکزی دارای طولی بالغ بر 140 متر در ورودی ترمینال است که باعث پوشش سطوح مختلف از ورودی و خروجی می شود .
مسافرین به وسیله ی سالن عزیمت – که دارای سازه ای است که با نور روز لبریز می شود – و گالری چهار طبقه ی عزیمت که بالای سالن اجتماعات الحاقی قرار دارد و به وسیله یک بال آلومینیومی که یاد آور پوسته ی هواپیما است و دارای دوازده درگاه مسافر است به هواپیماها میرسند.
سالن عزیمت با بالهای دندانه دار از اختلال دید مصون مانده است.
کابل ها و پایه ها باعث پدیدار شدن اشکال و سایه های باریک بر روی دیوار و کف گرانیتی وی شود.
نقشه ی فرودگاه سوندیکا به گونه ای طراحی شده است که باعث محدود و کم شدن تاثیر ساخمانهای کمکی در دور نمای ساختمان اصلی شده است
ساختار یک پارکینگ چهار طبقه ی منحصر به فرد با یک راهرو با پنجره های سقفی که به ساختمان ترمینال منتهی مشی شود دارای بالا زدگی از خاکریز چمنی می باشد.
این فرودگاه در 19 نوامبر سال 2000 تاسیس شده است.




این شبیه پرنده ای است که نوکش را بر زمین زده و فرم مهیج آن در حال نوعی تقدس دعوت در آن دیده می شود.

– معمار اسپانيايي متولد(1951) والنسيا.در رشته هاي مهندسي عمران و معماري تحصيل كرده و استاد ساخت پلهاي معلق مي باشد.او حدود 50 پل را در طول دهه اخير طراحي كرده است. هرچند كه اكثر اين پلها در مقياس عظيم مهندسي از نظر طول دهانه نيستند اما ساختار غير معمول اكثر آنها نظر انسان را به خود جلب مي كند.
-توانایی های کالاتراوا در مقوله هنر و معماری در کنار شناخت وسیع استراکچری بنا امکان دست یابی به طراحی های سطوح غیر معمول و مجسمه وار را برای او میسر کرده است.
-کالاتراوا معمولا در کارهایش همچون اکثر معماران های-تک تاکید فراوانی در جهت نمایان ساختن وجهه عملکری بنا دارد.
-منابع فرمهای او مشابه جانوران اسکلت بدن انسان و خط و خطوط طبیعی ( ارگانیک ) می باشد.
-طراحی او شورانگیز ، قابل لمس ، کامل است که تمام خصوصیات در ساختمانهای او دیده می شود.
-فلیکس کندلا می گوید : ساختمانهای کالاتراوا دارای عناصر غیر قابل توصیفی است که آن را دلپذیر می کند.



![]()
برج ساعت بیگ بن بزرگترین و مشهورترین برج ساعت در دنیا می باشد که در ضلع شمال شرقی ساختمان پارلمانبریتانیا قرار دارد، به نام برج بیگ بن یا ساعت بیگ بن، شهرت جهانی دارد. در واقع، بیگ بن، نام زنگ بزرگ سیزده تنی است که در داخل برج قرار دارد و سر هر ساعت هم به صدا در میآید.
مفروض است که این اسم از نام “سر بنجامین هال” ،یکی از اعضا هیئت کارگران در زمان نصب اولین زنگ این ساعت در سال 1858، استخراج شده است. برای عملکرد صحیح ساعت در سیستم داخلی آن از سکه های قدیمی استفاده شده است.
برج ساعت بیگ بن، در بریتانیا، رسمأ به نام “برج سنت استفان کاخ وستمینستر”، شناخته میشود.
برج ساعت بیگ بن لندن، از سطح زمین، ۹۳.۳ متر ارتفاع دارد. ساعت این برج که دارای چهار جهت است، ۵۵ متر از سطح زمین ارتفاع دارد.
سنگ های فونداسیون این بنا در سال 1843 نهاده شده و خود برج 13 سال بعد در سال 1856 ساخته شده و در همان سال زنگ اصلی این برج قالب سازی شد. بلندی این برج 97 متر است. دیوارها تابالای برج سنگ کاری شده است. مناره های این برج از جنس آهن قالب بندی ساخته شده، این قالب بندی آهنی از زنگ ها محافظت می کنند. سه مناره مجزا در سربرج این بنا وجود دارد. یک دود کش در بالای برج ساخته شده که قبلا برای تهویه هوا از آن استفاده می شده اما امروزه غیر قابل استفاده مانده است. سومین مناره به پلکان هایی که به بالای برج راه دارند اختصاص یافته است که در چهار گوشه آن چهار نقش کله اژدری طراحی شده است. بخش های پایین تر برج شامل چندین اتاق، که مابین آنها یک سلول زندان ساخته شده، می شود.
غول های سنگی استون هنج با بیش از 5000 هزار سال قدمت در جنوب انگلستان قرا دارند.
این بنا در دشت «سالزبری» انگلستان واقع شده و پس از مایلها عبور از تپه و دشت در ییلاقات انگلیس، منظره این بنای غیر عادی و عجیب، انسان را به سکون و حیرت وا میدارد که چگونه در این بنا از تخته سنگهای بسیار بزرگ که ارتفاع هریک 6 متر و وزن هریک به حدود 50 تن میرسد، استفاده شده است.
نکته حیرتآور دیگر اینجاست که این تخته سنگها به صورت یک دایره متحدالمرکز در کنار یکدیگر قرار گرفتهاند چنانکه برخی میگویند حرکت دادن سنگهای عظیم الجثه به محل استقرارشان، یک کار بسیار بزرگ بوده است.
نکته اسرارآمیز بنا این است که با چه قدرت و شیوه ایی چنین سنگ های غول پیکر و سنگینی با یک نظم خاص کنار هم قرار گرفته اند.
مطالعات کارشناسی که به تازگی در مورد این بنای تاریخی صورت گرفته، نشان میدهد برای انتقال این سنگهای 50 تنی از «مارلبرو داون» به محل فعلیشان، باید لااقل 600 مرد قویهیکل در عملیات انتقال این سنگها شرکت میکردند.
غولهای سنگی انگلیس با 5000 سال قدمت مانند بسیاری از آثار معماری دنیا (اهرام ثلاثه) رازهای فراوانی در دل خود دارد که پاسخ به آنها نیازمند سالها تحقیق در حوزه تاریخ و معماری است.
تاکنون نظریات بسیاری درباره استون هنج مطرح شده که در آن میان می توان به این موارد اشاره کرد که این نقطه محلی برای نیایش، رصدخانه ای برای مطالعات نجومی و یا محلی برای شفا اشاره کرد که توسط نخستین ساکنان بریتانیا ساخته شده این اطراف همراه گله های خود پرسه می زدند.
بررسی بقایای محل اسکان انسانهای عصرحجری نزدیک این بنا نشان می دهد که هزاران نفر از مردم از اسکاتلند به این نقطه سفر کرده اند و احشام خانواده های خود را برای اعیاد و مناسبتهای بزرگ در زمان اعتدال تابستانی و زمستانی به این منطقه می آوردند.
برج پیزا :
برج معروف پیزا از جاذبه های توریستی ایتالیا می باشد.ارتفاع این برج از سطح زمین حدود 55 متر می باشد و ارتفاع فونداسیون آن داخل زمین حدود 3.5 متر می باشد.
شروع به ساخت پیزا (Pisa ) به آگوست سال 1173 باز میگردد. اما بواسطه چندین تاخیر بسیار طولانی در ساخت آن که اغلب بخاطر جنگ های قومی صورت گرفت، پایان کار آن به حدود 200 سال بعد موکول شد.
این برج که در اصل برای قرار دادن ناقوس کلسیای بزرگ شهر پیزا طراحی و ساخته شده است، حتی قبل از کامل شدن و کج شدن نیز، از شهرت قابل توجهی در اروپا برخوردار بود.
Diotisalvi معمار اصلی این بنا در نظر داشت که پس از طبقه هم کف شش طبقه دیگر بالای این برج بسازد. در واقع اینگونه هم شد اما خیلی زود پس از اتمام ساخت سه طبقه در سال 1178، برج شروع به کج شدن کرد و از آن زمان به بعد علاوه بر اصلاح طراحی، تلاشها برای جلوگیری از کج شدن بیشتر آن آغاز شد.
اولین ناقوس بر روی طبقه همکف این برج قرار گرفت و پس از تکمیل سایر طبقات در سال 1350 هفت زنگ در طبقه آخر آن نصب شد.

دو نظریه اصلی علت کج شدن این برج را بیان می کند. عده ای معتقد هستند که کج شدن آن به دلیل مناسب نبودن زمین و خاک رسی / آهکی است که در اطراف برج قرار دارد. اما بسیاری دیگر به این نظر اعتقاد ندارند و کج بودن برج را یک طراحی اولیه و از پیش تعیین شده می دانند.
عملیات ترمیم و بازسازی برج در طول قرن ها بارها سعی شده است که با تمهیدات مهندسی و معماری این برج به حالت مستقیم در آید. اما این طرح ها هر بار به شکست انجامیده اند. به عنوان مثال در سال 1934 سعی کردند با تزریق بتون زیر برج زاویه مایل بودن آنرا کاهش دهند و یا در سال 1838 برای جلوگیری از کجی بیشتر برج با کندن تونل هایی سعی کردند زمین باتلاق مانند اطراف برج را خشک کنند. خطر سقوط برج درسال 1990 به حدی بود که برج برای تعمیرات و انجام عملیات جلوگیری از کج شدن به روی بازدید کنندگان بسته شد و در سال 2001 مجددا” بازدید از آن آزاد شد.
بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خودش نیز یک پیزایی بود، آزمایشاتش در مورد سقوط آزاد را نیز در بالای این برج انجام داد.این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
برج تایپه ۱۰۱ آسمان خراشی ۱۰۶ طبقهای در کشور تایوان است نام اصلی این برج پیشتر “مرکز مالی تایپه” بود. این برج پس ازبرج خلیفه در دبی بلندترین برج جهان است.
این بزرگترین برج مسکونی در منطقهای زلزلهخیز ساخته شد تا میزان مقاومتش را به نمایش بگذارد.
«تایپه ۱۰۱» نام برج ۱۰۶ طبقهای است که ۵۰۸ متر ارتفاع دارد.
راز مقاومت این برج در کره فولادی است به وزن ۶۶۰ تن که در بین طبقه ۸۷ تا ۹۲ «تایپه ۱۰۱» به ۱۶ بازوی فولادی آویخته شده است. این پاندول غول پیکر تعادل ساختمان را در برابر زلزلههای بسیار شدید و توفانهای مهیب که در این منطقه امری عادی و همیشگی است، حفظ میکند.
سرعت بعضی از توفانهای این منطقه بیش از ۲۵۰ کیلومتر در ساعت است و گاهی در این منطقه سالی ۲۰۰ بار زلزله میآید.
این برج علاوه بر ۱۰۱ طبقه بالای زمین, دارای ۵ طبقه زیر زمین است.استحکام این برج در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۰۲ (در زمان ساخت این برج) زمانی که زلزله ای به بزرگی ۶٫۸ ریشتر تایپه را لرزاند ثابت شد. پس از زلزله با بررسی های انجام شده معلوم شد هیچ خسارتی به سازه وارد نشده است و ساخت برج به روند عادی ادامه یافت.
نماد برج تایپه ۱۰۱:
تایپه ۱۰۱ به نشانه شروع یک قرن جدید (۱۰۰+۱) و همچنین تمامی سال نو های آینده (۱ ژانویه = ۰۱-۱ ) و حتی یک عدد بالا تر از ۱۰۰ (که نشانه سنتی کمال است) میباشد.
از آنجایی که در فرهنگ چینی عدد ۸ نشانه شانس و اقبال خوب – سعادت و فراوانی است این برج دارای ۸ قسمت است که هر کدام از این قسمتها دارای ۸ طبقه هستند.
شکل این برج به نوعی طراحی شده است که بیانگر معبدهای قدیمی ساخته شده از چوب چینی و ژاپنی باشد که دارای سقفهای شیروانی چند طبقه بودند. ساختمانهایی که زمین را به آسمان متصل میکردند.
برج تورنینگ تورسو (Turning Torso ) :
معمار: سانتیاگو کالاتراوا
مکان:شهر مالمو سوئد
کاربری بنا:برج چند منظوره
سیستم سازه ای:اسکلت بتنی
تعداد طبقات:60 (57 طبقه روی سطح زمین و 3 طبقه زیر زمین)
ارتفاع ساختمان:623/3 فوت مربع یا 14599/5 متر مربع
تعداد واحد های مسکونی:140
زمان ساخت:2001 تا 2004 میلادی
عملیات ساخت بنای مذکور در منطقه ی شهر مالمو می باشد. این برج با بیش از پنجاه طبقه،بزرگترین اثر معماری کالاتراوا ست.
در طراحی این برج از نه مکعب که هر کدام دارای پنج طبقهاست و حول محور مرکزیش پیچ خورده استفاده شدهاست. بالاترین بخش برج نود درجه نسبت به سطح مبنای آن چرخیده است. در اصل هرطبقهٔ این برج شامل مقطعی مستطیلی است که حول محور مرکزی آن با زاویهای مشخص چرخیده و به یک مقطع سه گوش متصل شده که یک داربست فولادی آن بخش را محیط کردهاست.دو مکعب پنج طبقه از نه مکعبی که روی هم قرار گرفتهاند به فضای اداری اختصاص یافتهاست. ۱۴۹ آپارتمان مجلل و شیک نیز در طبقات فوقانی قرار دارند.
یکی از ویژگی های برج،فرم پیچ دار و غیر معمول آن است که به ساکنین این امکان را می دهد تا چشم انداز منزل خود را به محیط پیرامونی،انتخاب کنند.آنان که دید به سمت دریا را از اتاق خواب خود ترجیح می دهند، می توانند آپارتمانی در یکی از طبقه ها برگزینند در صورتی که دیگرانی که مایل هستند چشم اندازی از منظره اطراف داشته باشند، آپارتمانی مشابه در طبقه دیگر انتخاب می کنند.
مجتمع مسکونی هبیتات ۶۷ مونترال (Habitat 67 Montreal)در سال ۱۹۶۷ در مونترال کانادا به بهره برداری رسید. طراح این مجموعه مسکونی موشه سفدی (Moshe Safdie) است و شهرتش به سبب ساختمانهای مسکونی پیش ساخته و الگومانند است که برجستهترین آن هبیتات است. چشمانداز این مجموعه در کنار ساحل موجب گردید که habit 67 به عنوان برترین نمایش در نمایشگاه جهانی مونترال در سال ۱۹۸۷ مطرح شود. این طرح، پیشگام در طراحی و ساخت مجموعههای پیش ساخته میباشد.
این مجتمع مسکونی از نظر فرمی و حجمی دارای ترکیبی غیرمعمول از واحدهای مدولار بتنی، است که برای نمایشگاه جهانی مونترال، طراحی و ساخته شد.
تلاش طراح این مجموعه این بود که به تعریف جدیدی از سکونت شهری، مجتمعهای مسکونی ارزان قیمت و مکانی خودبنیاد، مشتمل بر واحدهای آموزشی و تجاری دست بیابد. تمام واحدها بر اساس قطعات پیش ساخته مقاوم، در محل ساخته شده و هر کدام از آنها، از بام باغی بهره میبرند که عملا سقف واحد پایین دستیشان میباشد. هدف طراح بر این بوده تا به بافت خاصی از توسعه شهری دست پیدا کند که بتواند به تراکم بالای انسانی در مقیاسی محدود پاسخ دهد و در عین حال برای تمام ساکنین، محدوده خصوصی را تأمین کند. مجموعه برای ۱۰۰۰ واحد مسکونی پیش بینی شده بود تا حین برگزاری نمایشگاه میزبان بازدیدکنندگان مهم باشد، اما به ۱۵۸ واحد تقلیل یافت و مدرسه و واحدهای تجاری آن نیز حذف شدند.
فرایند ساخت در سال ۱۹۶۶ آغاز شد و ۳۵۴ بلوک بتنی بر در کنار رودخانه سنت لورنس همچون رشته کوهی بالا رفت که در آن ۱۵ نوع متفاوت مسکن برای خانوارهایی با جمعیتهای مختلف در نظر گرفته شده بود. معمار این مجموعه با این ایده که هزینه ساخت مجموعه را پایین بیاورد، نقشهای برای تولید انبوه بلوکهای بتنی در خود سایت طراحی کرد. او نهایتا به الگوی پیشسازی رسید و در یک شبه جزیره نزدیک سایت، کارخانهای برای ساخت واحدهای مسمونی ایجاد کرد. هر واحد استاندارد از چهار قالب بزرگ تشکیل شده است. یک مش فولادی تقویت شده درون قالبها قرار دارد که بتن اطراف آن را پر کرده است. پس از این مرحله، واحد بتنی به خط تولید دیگری منتقل میشد که در آن کفپوشهای چوبی به مجموعه اضافه میشدند و تاسیسات مکانیکی و الکتریکی نیز در مجموعه جانمایی میگردیدند. پنجرهها و پوستههای عایق در مرحله بعد نصب میشدند و حمام پیش ساخته و آشپزخانه مجموعه نیز در مرحله بعد در بنا جانمایی میشدند، نهایتا هر واحد به جای از پیش مشخص شده خود منتقل میگردید.
این پروژه اگر چه از نظر هزینه ساخت برخلاف انتظار، مقرون به صرف نبود ولی هنوز به عنوان یکی از نمونههای موفق ساختمانهای پیش ساخته در مقیاس کلان محسوب میشود.

در این روش سازه ای قالب تونلی از نوعی قالب فلزی به شکل تونل جهت قالب بندی یکپارچه دیوار و سقف بتنی هر طبقه استفاده میگردد. بطوری که اسکلت بتنی ساختمان فقط شامل دیوارهای بتنی برشی و سقف های دال بتنی بوده و فاقد هرگونه اعضای سازه ای معمول نظیر تیر و ستون است که پس از یک مرحله بتن ریزی (در یک روز) با گذشت 2 روز، با قرار دادن شمع در طبقه مذکور، امکان قالب برداری و انتقال به طبقه بالاتر وجود داشته و اسکلت یک طبقه به طور کامل به دست می آید.
مزیتها:
این سیستم مقاومترین سیستم سازه ای در برابر زلزله می باشد. به دلیل
اینکه دیوارهای بتنی برشی و سقفهای بتنی و نیز بتن ریزی بدون وقفه این
دو عضو قائم و افقی یکپارچگی سازه را به وجود می آورد
اجرای دیوارها و سقف در یک مرحله با هم انجام و بر این اساس سازه به
صورت یکپارچه ساخته می شود.
موجب کاهش هزینه و کوتاه نمودن دوره ساخت نسبت به روشهای متداول می شود.
زمان کمتر در دوران ساخت از به هدر رفتن نیروی کار و درگیر بودن سرمایه در دوره زمانی طولانی جلوگیری می نماید و نهایتاَ باعث کاهش هزینه ها می .شود
مقاومت دیوارها و سقفهای بتنی در برابر آتش سوزی
موجب استفاده بهینه ازمساحت مفید زیربنا می گردد.
مقایسه هزینه ساختمان با قالب تونلی و اسکلت بتنی:
این سیستم نسبت به سیستم رایج 15% هزینه کمتری دارد.
با توجه به پیچیده تر بودن این سیستم و نیاز به آموزش تخصصی نیروی انسانی، دستمزد اجرای این روش 11% بیشتر است.
روش قالب تونلی ، اجرای همزمان دیوار و سقف میباشد که با توجه به حجم بتن ریزی و قالب های وسیع مورد استفاده در یک مرحله بتن ریزی ، نیاز به ماشین آلات بیشتری را می طلبد . در ارزیابی داخلی انجام شده ، برای ساختمان 4 یا 5 طبقه ، این هزینه حدود 12% و برای ساختمان 10 طبقه حدود 9% بیشتر از هزینه ماشین آلات در اسکلت بتنی می باشد .
با توجه به این که بسیاری از دیواهای ساختمان در زمان اجرای اسکلت قالب تونلی تأمین میگردد هزینه آن به مراتب پایین تر از سیستم اسکلت بتنی است ( حدود 68% کمتر از سیستم بتنی 5 طبقه و حدود 45% کمتر از سیستم بتنی 10 طبقه میباشد )
در این سیستم بسیاری از دیوارهای ساختمان در زمان اجرای اسکلت و قالب بندی ساخته می شوند بنابراین هزینه تمام شده به مراتب پایین ترازسیستم اسکلت بتنی می باشد ( حدود 68% کمتر از اسکلت بتنی در بناهای ده طبقه و 75% کمتر در بناهای ده طبقه)
در نهایت جمع کل هزینه ها با توجه به حجم عملیات مختلف سیستم قالب بتنی حدود 18% هزینه کمتری نسبت به اسکلت بتنی دارد . لازم به ذکر است خواب سرمایه ناشی ازسرعت اجرای سیستم قاب بتنی که حدودا ً سه برابر اجرای ساختمان با سیستم تونلی در نظر گرفته شود که خود عامل مهمی در کاهش هزینه تمام شده پروژه می باشد.
موزه ملي شيخ زايدِ نورمن فاستر
۱۹۳۵ نورمن فاستر ، در اول ماه ژوئن در شهر منچستر متولد شد .
۱۹۵۳ پس از اتمام دوره متوسطه ، به صورت نیمه وقت و به عنوان منشی در تالار شهر منچستر شروع به کار کرد . سپس به خدمت سربازی رفت و در حین خدمت در نیروی هوایی ، در زمینه مهندسی الکترونیک مهارت یافت و اطلاعاتی در مورد هواپیما کسب کرد . در نهایت ، به دلیل علاقه به هولپیماهای گلایدر به یک خلبان ماهر تبدیل شد .
۱۹۵۵ پس از اتمام دوره دوساله سربازی ، در دفتر دو تن از معماران منچستر مشغول به کار شد .
۱۹۵۶ با ثبت نام در دانشگاه معماری منچستر ، به فراگیری دروس نسبتا سنتی ( در مقایسه با دروس و و رویکرد های متفاوت در انجمن معماران لندن و مدرسه ی معماری لیورپول ) پرداخت . با این حال ، در این سال ها توانست مهارت های منحصر به فردی در زمینه ی فنون ترسیم و ارائه به دست آورد .
۱۹۵۹ در این سال یکی از ترسیم های او به عنوان یک کار درسی ، موفق به دریافت مدال نقره ای RIBA شد .
۱۹۶۱ او در این سال دیپلم معماری و مجوز طراحی شهری خود را دریافت کرد . در همطن زمان ، مدال هی وود و مدال برنز انجمن معماران منچستر به وی اهدا شد .
حاكم ابوظبي،فاستر و گروهش رامأمورساخت موزه ملي امارات كرد. موزه اي كه درجزيره ساديات باانگيزه معرفي فرهنگ،آداب وسنن وتغييرات اقتصادي امارات نوين ساخته خواهدشد.اين سازه داراي فضاهاي بهينه ونوگرايانه اي مي باشد كه باعناصرسنتي وفرهنگ عربي درآميخته است.ودريك محوطه طبيعي فضاي سبز قرار مي گيرد.موزه برروي يك تپه واقع شده كه برفرازآن پنج برج قراردارد و ورودي آن درزيرتپه مي باشد.اين باعث شده كه برج هامانند يك دودكش تبادل حرارتي عمل کنند وهواي تازه راجايگزين كند،هوايي كه ازمجراهاي زيرزميني گذشته وخنك می شود. فرو رفتگي بخش مركزي موزه نيزبه مثابه لنگريست كه تعادل پنج بال فوقاني راحفظ مي كند.فاستر كاربر روي اين پروژه راشانسي بزرگ براي خود مي داند.
بادبانهای فلزی موزه، همچون نوک بالهای حشرهی غول آسایی به نظرمیرسد که سرخود را برای چرت زدن زیر خاک فروکرده است!
این موزه به یاد بود شیخ زاید بن سلطان آل نهیان، بنیانگذار امارات متحده ساخته میشود. بالهای موزه برای بازتاب علاقهی شیخ به طبیعت، سمبلی از شکار با شاهین خواهند بود. این نوع شکار از سرگرمیهای محبوب شیخ بوده است.درواقع این بالها تنها قشنگ به نظر نمیرسند بلکه وظیفهی دیگری نیز دارند و آن، خنک کردن ساختمان است!
برجهای فلزی گرم میشوند و با کشیدن جریان هوای خنک به درون موزه، به عنوان یک دودکش حرارتی عمل میکنند. هوای تازه از پایین موزه وارد شده و از روی لولههای خنک کنندهی مخفی عبور کرده و سپس وارد سالن موزه میشود. گرمای بالای برجها با توجه به اثر دودکش حرارتی، هوا را به طور عمودی به بالا میکشند و شکل بال مانند برج باعث کاهش فشار در بالای برج شده وهوای گرم تماماً ازساختمان خارج میشود.
این موزه در جزیرهی سعدیات در نزدیکی ابوظبی ساخته میشود و فروشگاهها، کافهها و سالنهای اجرا متعددی را درخود جای خواهد داد.
موزه هنر کیمبل (kimbell art museu) از زیباترین ساختمانها در جهان است که در زمره کلاسیکهای تمام دوران است معمار آن لوئیس کان مي باشد که به دلیل حساسیتش نسبت به نور در طراحی معماری به “شاعر نورپرداز” معروف شده است.
اوج به کارگیری عملکردگرایانه و معناگرایانه نور در معماری را می توان در موزه هنر کیمبل تگزاس آمریکا مشاهده کرد. این ساختمان که در طول دوران مختلف همواره جزو زیباترین آثار معماری بوده است.
لویی کان ملایم ترین سطح نور روز را برای روشنایی محیط موزه انتخاب کرد، با این هدف که اشعه ماورای بنفش نور خورشید، تاثیر مخربی نداشته و یا حداقل بسیار کم باشد. پیش ورودی مجموعه شامل یک حیاط در درون فرم C شکل و حجمی خالی در انتهای آن می باشد. سه حیاط مرکزی در دل گالری ها ارتباط با محیط بیرون را فراهم و فرصتی برای توقف و تغییر ایجاد می کنند. نور این حیاط ها توسط درختان ظریفی که شاخه های آن بر روی شبکه های سیمی در بالا با پوششی نیمه شفاف کشیده شده است، کنترل می گردد.
قسمت اعظم مصالح این اثر از بتن مسلح و از سنگ تراورتن هم در نما استفاده شده و بطور کلی لویی کان بر تامین نور و روشنایی طبیعی تاکید داشتن که این اثر در مقایسه با اثار کلاسیک با اثار کلاسیک یونانی مقایسه میشود.
لويي كان بي شك يكي از معنوي ترين معماران و آموزگاران نسل دوم معماري مدرن است. او ارتباط بين فضاهاي مربوط به انسان و اجزاي سازنده فضا را با روشي نو بازگو كرد و بيشتر به مقولاتي چون نور، نظم، احساس، سكوت، رابطه، آرامش، تناسب، طبيعت، ابديت و … پرداخت و براي معماري نوين يك زيربناي فلسفي تعريف كرد.
موزه زیر آب اسکندریه -مصر:
این موزه ی زیرآب مصر که شاید بزرگترین و مهمترین بنای خدماتی زیر آبی باشد، توسط Jacques Rougerie ، که تجربیات زیادی در رابطه با معماری زیر آب دارد طراحی شده است. این موزه در ساحل، نزدیک کتابخانه ی جدید اسکندریه ساخته شده، جایی که به علت زلزله هایی که در آن ناحیه به وقوع پیوسته، فرورفتگی ای مابین ساحل و خط باریکی از خشکی شکل گرفته است. در مصر باستان و درست زیر این فرورفتگی، کاخ یکی از فراعنه ی مصر قرار داشته که بر اثر همین زلزله ها ، همراه خشکی به زیر آب رفته است و این موزه برای نمایش آثار به جا مانده بنا شده است. این آثار شامل تعداد زیادی از سنگ تراشه ها، مجسمه هاو کشتی های شکسته ی یونانی و رومی است که در این محل غرق شده اند. همچنین بقایای یک فانوس دریایی که احتمال میرود همان فانوس اسکندریه باشد ( یکی از عجایب هفت گاهنه ی جهان ) نیز در این محل پیدا شد.
این یافته ها به علت احتمال آسیب دیدن، قابل جابجایی از آن محل نبودند، به همین علت بهترین راه برای حفظ و نمایش آنها ایجاد موزه ای در زیر آب ها بود. این موزه از ۴ المان بزرگ که از بادبان قایق های قدیمی مصری که روی رود نیل وجود داشته اند الهام گرفته شده شکل گرفته. در داخل موزه هم، به وسیله ی تونل های شفافی از جنس فایبرگلاس، این توانایی به تماشاگران داده شده تا آثار را به راحتی در زیر آب مشاهده کنند. عمقی که این تونل ها در آن قرار دارند، چیزی حدود ۵ تا ۶ متر است که در این عمق فشار زیادی به دیواره ها وارد نمی شود.
این پروژه قرار است طی ۳ سال کامل شود.
مجموعه آثار باستاني تخت سليمان در 42 كيلومتري شمال شرقي شهرستان تکاب در استان آذربایجان غربی قرار دارد. آثار باستاني اين مجموعه و درياچه جوشان آن، روي صفحهاي سنگي و طبيعي قرار گرفته كه از رسوبات آب درياچه به وجود آمده است.
قدمت اين منطقه از لحاظ سكونتگاه انساني به 3 هزار سال پيش باز مي گردد؛ و يكي از مهمترين آثار تاريخي كشور است كه به عنوان چهارمین اثر ایران در ميراث جهاني یونسکو به ثبت رسیده است.
هم اينك در اين مجموعه آثاري از اوايل دوره ساساني تا دوره ايلخانان مغول شناسايي شده، ليكن از آنجايي كه تاريخ نظري اين مجموعه به دوره هخامنشي و اشكاني مي رسد، بي ترديد در صورت ادامه حفاري، آثار مهمي از دوره هاي پيش از ساساني در اين محل كشف خواهد شد.
بخش طبيعي مجموعه تخت سليمان متشكل از يك كوه آهكي است كه در قله آن، چشمه بسيار بزرگي (با درياچه اي به قطر حدود 100 متر) وجود دارد. اين كوه در طول هزاران سال در اثر رسوبات آهكي موجود در آب چشمه فوق شكل گرفته است. هم اينك در اطراف كوه تخت سليمان چندين تپه كوچك از اين نوع، در اطراف چشمه هاي آهكي در حال شكل گيري است.
چشمه تخت سليمان هزاران سال پيش شروع به جوشيدن كرده و به تدريج بر اثر لعاب حاصل از ترکیبات موجود در آب، لبه بيروني چشمه رسوب بسته و بالا آمده است. اين روند هزاران سال ادامه يافته و باعث شده كه آب چشمه گلداني در پيرامون خود بسازد به نحوي كه هم اينك ارتفاع تپه حاصل از روند فوق و همچنين عمق درياچه ناشي از جوشش آب چشمه به حدود 62 متر مي رسد. با توجه به اين كه ارتفاع رسوب دور درياچه از دوره ساساني تاكنون، يعني در طول 1400 سال گذشته حدود 12 متر افزايش يافته، مي توان گفت: به ارتفاع گلدان درياچه تقريبا در هر سال کمی کمتر از 9 ميليمتر افزوده شده است.